Wszyscy odbieramy świat za pomocą swych zmysłów. Ludzi dzielimy na tych, którzy odbierają świat za pomocą wzroku (wzrokowcy), słuchu (słuchowcy), dotyku (kinestetycy). Jak rozróżnić to, kim się jest? Bardzo prosto: wystarczy zwrócić uwagę na to, jakich zwrotów używamy podczas rozmowy. Innym, prostym sposobem jest przypomnienie sobie jakiegoś przyjemnego wydarzenia z przeszłości. Czy widzimy go, słyszymy, czy czujemy? Oczywiście nie jest tak, że odbieramy świat tylko za pomocą jednego zmysłu, on jest po prostu dominujący w naszym życiu. Stąd rodzi się pytanie: „Czy każdy fotograf musi być wzrokowcem?”.
Z pewnością dominujący zmysł wzroku jest bardzo ważny w pracy fotografa. Raczej trudno wyobrazić sobie dobrego speca w tej dziedzinie, który nie potrafi odróżnić kolorów… Jednak nie ma co upadać na duchu. Nawet jeśli nasz odbiór wzrokowy nie jest doskonały, to zawsze możemy go wyćwiczyć! Jednym ze sposobów jest częste angażowanie wzroku. Więc jeśli jesteśmy początkującym fotografem, to z czasem naszej pracy i nabierania doświadczenia będziemy robić coraz lepsze zdjęcia nie tylko dlatego, że nasz warsztat będzie lepszy, ale także dzięki temu, że coraz lepiej będziemy odbierali świat za pomocą naszego wzroku. Więc idąc tym tokiem myślenia, w skrajnym przypadku nawet totalne beztalencie może z czasem rozwinąć w sobie umiejętności potrzebne do tego, by być dobrym fotografem. W każdej dziedzinie życia czy to sport, czy praca, aby odnieść sukces, trzeba mocno pracować. Nawet najbardziej utalentowana osoba, która nie trenuje czy nie rozwija swoich umiejętności, nie pokona ciężko pracującego beztalencia. Talent to tylko wisienka na torcie. Szacuje się, że aby zostać specjalistą w danej dziedzinie, trzeba średnio spędzić 10 000 godzin na ćwiczeniu się, aby osiągnąć poziom mistrzowski. Także, jeśli nie jesteśmy niesamowitymi wzrokowcami, którzy potrafią rozróżnić każdy odcień koloru to nic straconego! Wraz z czasem i praktyką będziemy coraz lepiej sobie radzili z robieniem pięknych i interesujących zdjęć.